De film, gemaakt in 2014, vertelt het verhaal van een jonge vrouw die tijdens haar reis door de VS de voetstappen volgt van de Amerikaanse ingenieur en fotograaf Harold Edgerton. Voor Solar, die haar artistieke loopbaan begon als videograaf, vormt de film een belangrijk beginpunt voor haar ontwikkeling in bepaalde ideeën. Ideeën die tot vandaag de dag essentieel zijn in haar artistieke onderzoek en sculpturale benaderingen.
Edgerton was de uitvinder van de stroboscoop en de eerste hogesnelheidsfoto’s. Ook was hij uitvinder van onderwater fotografie en de camera die de eerste ontwikkelingen van de atoombom vastlegde. Het beginpunt van Solar’s film is dan ook de paradoxale relatie tussen Edgerton’s foto’s, waarmee hij het onzichtbare zichtbaar maakte, en de plekken waar zijn foto’s gemaakt werden, die tot op heden verboden en obscuur terrein zijn voor het grote publiek. De film heeft een documentair karakter, maar bevraagt tegelijkertijd middels fictieve constructies of de grenzen van het onzichtbare en onbegaanbare overwonnen kunnen worden. Verschillende fictieve figuren in de film hebben te maken hebben met blindheid, niet-bestaande geluiden en denkbeeldige ledematen, waarmee uiteindelijk toegang verkregen wordt tot voorheen ontoegankelijke plekken.
Later in haar werk nam Solar haar interesse in grenzen en beperkingen naar een pottenbakkersschijf, waarbij ze onderzoek is gaan doen naar het opleggen en het opgelegd krijgen van beperkingen in de materiële wereld. Wat hieruit voort kwam was, onder andere, Everything is OK: het keramische werk dat in de 1646’s voorruimte stond tijdens BIG MOUTH. WITHIN BOUNDARIES. OOZING OUT.
Solar: “In mijn eerste videos, die ik twaalf jaar geleden maakte, was ik erg geïnteresseerd in het analyseren van de ‘lege’ scenario’s van de film “Lawrence of Arabia”, waarbij ik ze als een soort sculpturale entiteiten beschouwde. Achteraf besef ik me hoe ik mijn interesse in film scenario’s die een bepaalde platheid bevatten uiteindelijk heb vertaald naar sculptuur. Destijds vroeg ik mezelf vaak: “Hoe meng ik sculptuur en film?”. Ik denk dat een antwoord op deze vraag gevonden kan worden in het werk ‘Tunnel Boring Machine’, waarbij de platheid dat uit het klei sijpelt een vermenging van twee- en driedimensionaliteit belichaamt.”
Het fictieve en fantasierijke in Solar’s film zorgt voor de toegang tot anders ontoegankelijke plekken. Zouden we de roze ruimte in Solar’s tentoonstelling bij 1646 in dit licht kunnen zien? Zou het een toegang kunnen zijn tot een anders ontoegankelijke plek, zoals de plek binnen de roze vaas in de voorruimte?
Solar’s film was exclusief te zien via onze website tot maandag avond, 24 januari.
