Simon Wald-Lasowski

Whining Wailing Lashes, een performance van Raoni Muzho Saleh (1991), maakt ruimte voor sensueel rouwen. In deze ruimte weeft Lashes, Raoni’s drag-personage dat behoort tot de traditie van professionele rouwenden, een sonisch net van treurige kreten en uitzinnig jammerend gelach. In het gejammer van Lashes zit het bewijs van de liefde voor de verloren persoon of zaak. Het is het gekreun dat de scheuren in onze huid eert die valleien zijn geworden vol verlies, woede, verdriet en hysterische humor. Door de kleurrijke poppy aspecten van zijn werk heeft Wald-Lasowski zijn eigen persoonlijke ervaring van verdriet, verlies en dood verweven. Aangezien de publieke uiting en omhelzing van verdriet niet wordt aangemoedigd in westerse samenlevingen, is Muzho Saleh’s onderzoek naar kreunen in zijn vele vormen een diepe inspiratie voor Wald-Lasowski. Om samen een ruimte van rouw te activeren, nodigde Lashes de bezoekers uit om een naam van een verlorene mee te nemen.

De performance werd gevolgd door een poging het razende tempo waarmee de tijd verstrijkt te vertragen. Lyckle de Jong (1990) nam ons mee in een live ambient geluidservaring.