Tarwe en Walnoot

Ruscica speelt met semiotiek. Semiotiek draait om tekens en symbolen en de manier waarop de mogelijke betekenissen die zij uitdragen kunnen verschillen afhankelijk van de lezer. Jani tornt hiermee aan onze manier van omgaan met ambiguïteit, en ons vermogen om de tekens voor onze neus te herkennen. Een vorm of teken kan betekenis hebben zonder daar visueel op te lijken, bijvoorbeeld hoe letters in verschillende talen anders uitgesproken kunnen worden, of hoe handgebaren een lading hebben in verschillende culturen, of de manier waarop een symbol een bepaalde vorm kan aannemen, maar iets totaal anders kan betekenen.

Denk aan de liervogel, die ook terugkomt in Ruscica’s werk ‘Ring Tone (en plein-air)’ (2016), die zich camoufleert door imitatie en vlekkeloos andere vogelzang nadoet, maar ook een autoalarm of kettingzaag of andere kunstmatige geluiden kan imiteren — het is en blijft een zangvogel Wat gebeurt er als de tekens die dingen inzichtelijk maken oneindig veel vormen kunnen aannemen? Lijkt die letter ‘W’ op een stinkdier of is het juist andersom? Vorm en inhoud vloeien vaak in en langs elkaar.

In onze huidige maatschappij is grip op de realiteit afhankelijk van de vergaring van ‘objectieve’ informatie, maar het is dan makkelijk te vergeten dat de drang om de wereld te vatten ook samengaat met uiteenlopende en persoonlijke verhalen. Definiëring betekent ook een zoektocht naar de juiste woorden om een gevoel te omschrijven, en keuze voor transparantie of juist het recht op ondoorzichtigheid over hoe daarmee om te gaan. Betekenis hoeft niet in één mal gegoten te worden, en Tarwe en Walnoot viert deze vloeibaarheid. Punt is, zodra men zoekt naar betekenis in tekens en symbolen wordt het al gauw duidelijk dat niets persé onwrikbaar vaststaat, en wij mensen worstelen al gauw met dergelijke ambiguïteit. Het roept vragen op over hoe we ons best doen de wereld om ons heen vast te stellen of te ‘vangen’ in taal, in haar vormen en geluiden.Tarwe en Walnoot daagt ons uit om een innerlijk gevoel van verandering en verschuiving in beschouwing te nemen en te omarmen.

Ruscica ziet dat verschillende kunstvormen ook geheel eigen bijzonderheden, tradities en histories meedragen. Diens werk kan worden gevonden in de tussenruimten van verschillende kunstvormen, een spel waar juist naar overlapping wordt gezocht. Door het gebruik van verschillende media — houtsnedes, geluid, video, performance, fotografie en sculptuur — onderzoekt Ruscica de verbinding tussen interpretatie en representatie, daar vervagen de grenzen van materie, taal en betekenis.